Kansengelijkheid en bestaanszekerheid, ik vind het onbegrijpelijk dat dit in een welvarend land als Nederland voor veel mensen geen vanzelfsprekendheid is. De afgelopen jaren heb ik me in mijn werk bij verschillende (semi-)overheidsorganisaties vaak verbaasd over de paradoxale wijze waarop in Nederland wordt omgaan met de meest kwetsbaren in onze samenleving; in plaats van hen ontlasten, moeten zij zich juist continu bewijzen en verantwoorden richting instanties. Ik heb in mijn werk ervaren dat deze groep daardoor geen steun vindt in het systeem en zich daardoor niet verder kan ontwikkelen richting bijvoorbeeld een passende baan met een stabiel inkomen of een betaalbare woning in een veilige woonomgeving.       

Solidair zijn met elkaar, omkijken naar elkaar en opkomen voor degene die het wat lastiger heeft, zijn waarden die ik in mijn jeugd met de paplepel ingegoten kreeg van mijn ouders. Hier ligt voor mij de basis van mijn sociaaldemocratische idealen. Concreet betekent dit dat je niet je ogen sluit voor dat wat je niet wilt zien, nooit wegkijken van situaties. Mijn uitgangspunt is dan ook dat iedereen naar zijn of haar vermogen gelijke kansen verdient in het leven. De overheid dient een actieve en stimulerende rol te vervullen in haar streven naar gelijkwaardigheid. Dit betekent dus ook verbinding zoeken met mensen die eigenlijk het vertrouwen in de politiek verloren zijn. De afgelopen jaren heeft de PvdA Gorcum laten zien dat zij het toonbeeld zijn van (kunnen) verbinden. We hebben onze oren en ogen open gehouden voor wat er speelt in in de stad en in elke laag van de (Gorinchemse) samenleving. We beperkten ons werk niet tot de raadzaal, maar werkten outreachend. Hup, met de poten in de klei! Als bestuurslid van PvdA Gorcum maakt mij dit trots en motiveert mij om te blijven strijden voor onze idealen.